DE TREIN, ALTIJD EEN BEETJE...

Tja, een beetje wat eigenlijk...
Met een uurtje vertraging komt ons verblijf voor de komende 12u het perron opgestoven...
We gaan in de chaos op zoek naar wagon 12, ondertussen begint onze geïmproviseerde frigobox (plastieken zak met ijsblokken, biertje, vodka & cola) al wat te lekken.
We hebben de 'luxe' optie genomen... euh... een coupé met 2 stapelbedjes, een bloemstukje met verse plastieken rozen, water, cola en een potje instant noodles (warm water moeten we blijkbaar halen in wagon 8).
Ik vraag me af hoe de basic accommodatie er dan uit ziet?

Het contrast met het luxe oord dat we met spijt een paar uur geleden achter ons hebben gelaten kan écht niet groter zijn.
Maar al bij al valt het nog mee, we aperitieven en lezen wat.
We hebben het gezelschap van Engels koppeltje, die weten te vertellen dat het goed meevalt deze keer, hun vorige trein was nog vuiler en had geen propere lakens...
Ze verdwijnen al gauw naar de coupé ernaast bij hun reisgenoten.

Na een eerste toiletbezoek besluit ik niet veel meer te drinken... de stank is echt niet te harden.
De trein rammelt verder en houdt af en toe een korte stop.
De sfeer heeft iets griezeligs, zeker als het donker wordt...
De deur van onze coupé kan zo uit een gevangenis komen.
Als Gino op zoek gaat naar het warm water, beslissen we om geen noodles te eten en het met onze chips te doen!
In de andere wagons zitten de Vietnamezen op plastieken krukjes te eten in de gangen, er is bijna geen doorkomen aan.
De nacht valt en we proberen wat te slapen...
Het is bij proberen gebleven... de trein rammelt heftig over de sporen,
af en toe hebben we het gevoel dat hij ieder moment kan ontsporen en we worden frequent door elkaar geschud waardoor ons hoofd net iets te vaak tegen de muur van de coupé bonkt...
We draaien ons ik weet niet hoeveel keer om want door het te dunne matrasje hebben we krampen in onze benen.
Bovendien kondigt de machinist bij iedere overgang met luid getoeter zijn komst aan...
Om 5 u 's morgens bereiken we uiteindelijk geradbraakt Hanoi waar het leven stilaan op gang komt en waar alles koffiebars nog lekker dicht zijn.

De trein, altijd een beetje afzien?