3,2,1... GO

Tijd voor een eerste teken van leven!
We zijn aan het aperitieven op het dak van ons hotel, ondergaande zon met zicht op een stukje skyline van Bangkok... er zijn slechtere plaatsen om te vertoeven.
Ondertussen zijn we een al een beetje geacclimatiseerd.... momentje, even mijn laptop vastbinden want ze zijn hier weer een ventilator aan het opstarten (in open lucht uiteraard) die ons bijna van het verdiep blaast!
Het is hier lekker heet. Vandaag uitgebreid de markt verkend, je weet hier niet waar eerst gekeken en ik moet het toegeven, het was zeker geen materie voor "gevoelige' neuzen. Terwijl we in NY af en toe binnenkropen om op te warmen, zoeken we hier eerder verkoeling. Maar het zal wel wennen, wandelen in een sauna, het is eens iets ander niet?
Chinatown was een feest voor alle zintuigen. Wat een mierennest: geuren, kleuren, bizarre producten, soms wil ik zelf niet weten wat het is. Eetstalletjes waar we toch zo onze bedenkingen bij hebben, beenhouwers zonder frigo's en het voortdurend gekwek van die hoge stemmetjes, je weet hier echt niet waar eerst gekeken. Dan maar een ontbijt/lunchke aan het water, door de warmte hebben we niet zo'n honger: heerlijke noedelsoepjes, toch wel een rekening van 150 bhat - ja, deel maar door 40!
Gisteren hebben we trouwens kennis gemaakt met het openbaar vervoer: overal kraaknet, airco à volonté en discipline ten top: schoon gemillimeterde rijtjes, mooi iedereen laten afstappen, even wachten tot er geveegd is en hop, op de treintjes, niet te doen. We hebben onze eerste flashmob meegemaakt in het station... allez dat dachten we toch, we liepen in de gangen van de skytrain en plots hoorden we een fluitsignaal... 1 seconde later bleef letterlijk iedereen stilstaan, wij ook (gelukkig)... het was klokslag 8u en het nationaal volkslied weergalmde door de boxen... pas toen het liedje uitgezongen was vervolgde iedereen zijn weg...
Hilarisch momentje, den Bhumibol is gestorven vorig jaar in oktober (zo hebben jullie alweer iets geleerd vandaag, zonder dank, graag gedaan :-) )maar ze zijn hier nog steeds in de rouw, overal herdenkingsmonumenten met bloemen en rouwregister, niet normaal!
Voor ik het vergeet: moest er iemand een Rolex willen, om de 5 minuten kunnen we er hier wel eentje kopen, feel free to ask!
Gino werd gisteren door een man benaderd met 'ken ik u van ergens'.... straks duiken we hier het nachtleven in, ik zal hem maar in de gaten houden zeker?
Op de vlucht Brussel-Bangkok had hij trouwens zijn PA naast hem zitten: een Thaise schone die niet liever deed dan hem (ongevraagd) te helpen: lichtje laten schijnen als hij iets zocht, computerassistentie,... u vraagt (niet), zij draaide...
We genieten met volle teugen en beseffen stilaan dat we écht met vakantie zijn!
Morgen vliegen we door naar Cambodja....