Zeg ne keer oe loate ist

Zeg ne keer oe loat ist?

5u30 rise and shine!
Om 6u afspraak maar niemand te zien in de kamer naast ons...
Ik ga kloppen en 2 luttele minuten later staat Thomas klaar aan de car....
Lemeyski had zich een uurtje vergist en stond om 5u al klaar, lol, en is dan maar met kleren en al nog effe in bed gekropen,
en Manon? Ligt nog te knorren, slecht geslapen wegens te veel dierengeluiden en de schrik dat die cheetah’s op ‘t dak zaten, jawadde dadde.
We drinken snel een koffie en maken onze ontbijt pick-nick klaar en snel naar de gate...
Om 6u40 staan we er al... te blinken ... uit de wagen voor ons stapt iemand uit om een selfie te nemen met een stenen beeld van een leeuw (of wat wij het stenen Etosha schaap noemen)
Formuliertje invullen, aanschuiven in volgorde vd wagens, alles overtypen in de computer... nog een beetje wachten,... dan nog het ritueel van het hijsen van de vlag (ja, werkelijk!) voordat eindelijk de poort van de Etosha hemel voor ons open gaat.
Uiteindelijk geraken we om 7u30 het park binnen.

Tot zo ver dus de moeite om vroeg op te staan!
Gisteren ging het vlotter en kon Gino een Pienske doen (nvdr: professioneel en met een smile voorsteken)

Opnieuw is het geluk aan onze kant, vlak naast de weg,
3 prachtige jonge leeuwen, staan nieuwsgierig naar ons te staren.
We hebben zoals Thomas terecht opmerkt een vals gevoel van veiligheid, je krijgt zin om uit te stappen.
Gene paniek Moetje, we bleven schoon zitten :-).

Back to the waterhole, het is er rustig en nog frisjes, een koppel jakhalzen is al van de partij, we ontbijten op ons gemakje, Gino versiert zelfs koffietjes en we genieten voor een laatste keer van Etosha’s schoonheid.
Tegen 10u pikken we Manon terug op en nu op naar Damaraland!