Contrasten

T is er toch wat over als ze zelfs je bord overnemen als je van het ontbijtbuffet terug naar je tafel stapt...
De regen stopt uiteindelijk en we trekken richting noorden.
De achterklep van ons beest krijgen we wonder boven wonder terug in “t slot!
We gaan op zoek naar souvenirtjes maar al snel wordt duidelijk dat de focus hier ligt op primaire behoeftes: primitieve kraampjes met vooral fruit en groenten, 1 uitzonderlijke keer wat vis, stapeltjes hout, water,...

Heel veel mensen die langs de kant van de weg zitten te wachten op ik weet niet wat en opvallend veel vrolijke kinderen.
Gelukkig ook veel charity schooltjes.
We blijven op de asfalt en dat is bij momenten al stevig genoeg door de vele putten in de weg, al heb ik een stil vermoeden dat Gino af en toe eens op een put mikt om me te pesten.

(Terwijl ik hier zit te schrijven zie ik hier net ene G.D. Uit M. bijna een buiklanding maken midden het restaurant