NEXT CHAPTER: VIETNAM

We laten Cambodja vandaag achter ons, deze morgen nog even rond'ver'dwaald op de Russische markt... wat is me dat voor een kluwen zeg, we hebben al veel meegemaakt, maar hier kan je werkelijk alles kopen, kris kras door elkaar (in Marrakesh zijn ze beter georganiseerd) Onderdelen voor brommers, eten, kledij, brol de luxe, het ene kraam stinkt al meer dan het andere, allemaal in overdekte broeierig hete smalle gangetjes... you name it, they've got it!
Ook kikkers, doet me denken aan yesterday's diner.
Alleen teenslippers maat 44 of 45 zijn iets uitdagender en vrouwen lopen hier waarschijnlijk op hun blote voeten rond, want er zijn geen shoes te bespeuren.
We zeggen letterlijk 'vaarwel', want rond de middag wacht onze speedboot.

De blue Cruiser heeft uiteraard panne (als ie al bestaan heeft natuurlijk) en we nemen plaats in een kleiner & ouder maar goedkoper exemplaar.

Heerlijk om van op het water het landschap te zien voorbijglijden in postkaarten, 5 uur lang.
'This is paradise' weet ook Boniver me te vertellen in mijn oortjes en net als Massive Attack 'paradise circus' inzet worden we vriendelijk verzocht af te stappen in the middle of nowhere voor een eerste paspoort controle.

Er blijkt net naast de douanepost een trouwfeest aan de gang te zijn: Plastieken tafels en stoelen met kitsch aankleding en een kwelende-kattengejank producerende 'zangeres' op een podium.
De buitenkeuken zag er zo hygiënisch uit dat ik spontaan de neiging kreeg om onze Imodium uit te delen.
Voor de feestende familie zijn we precies een attractie (hier duren trouwfeesten 3 dagen trouwens, da's nog eens een goed idee :-) )
We worden zowaar spontaan getrakteerd op een pintje, ons laatste Angkor biertje, snif snif, hoe schoon is dat!

Ik ontdek even later de Gui Borrato remix van Paradise Circus en dan volgt uiteraard nog een circus act bij douane stop nummer 2:
Op een bouwvallig ponton aan de waterkant, na 15 minuten wachten op een extra stempeltje mogen we weer aan boord en varen we nog een uurtje verder... tja alweer wat tewerkstelling zeker?
Ze zijn hier meester in het creëren van jobkes, meestal ne man of 3,4 of zelfs 5 en nog liefst een paar die op een afstand zitten mee te kijken voor iets waar we hier nauwelijks 1 man inzetten.

Gino leert ondertussen dat als je de gordijnroede gebruikt als houvast heel de boel wel eens naar beneden kan donderen, mr boatsman was not amused :-) (uitleg van Gino: dat barreke zat los en ik heb het heel de weg proberen vasthouden)

Ik zet doelbewust geen nummers meer op met 'circus' en uiteindelijk zetten we zonder extra theater voor het eerst voet aan wal in Vietnam!

Hier geen dollars, dus dat wordt weer rekenen, want 1€ = ongeveer 25000 Dong, onze taxi rit naar het hotel is meteen goed voor 130.000 dong, haha.

We zitten op een heuvel net buiten de stad met een ongelofelijk schoon uitzicht, allez 't is wel donker ondertussen dus we zien geen fluit meer.
Het heeft hier wel iets mysterieus want we horen het geluid van spelende kinderen, religieuze gezangen, muziek & geluid van klankschalen uit een pagode allemaal door elkaar.
We gaan weer goed slapen denk ik. Morgen weer om 6u uit de veren want we gaan naar de drijvende markt.